اسلام آیینی جهانی یا ویژۀ ام القُری و اطراف آن؟
نویسنده: فضل الرحمن فقیهی هروی استاد دانشگاه هرات مقدمه در یکی از صفحات مجازی توسط یکی از مدعیان نواندیشی، ادعا شده بود که گویا اسلام دینی محدود در مکۀ معظمه و اطراف آن بوده و قرآن کریم کتابی ویژۀ مردم مکه و نواحی کنار آن بوده است. نویسنده ادعا کرده که گویا صحابه اعم از خلفای راشدین و خلفای اموی و عباسی، بعد از رحلت پیامبر اسلام، برخلاف هدایات قرآن و برخلاف سیره و سنت نبوی به منظور کشورگشایی، اسلام را دینی جهانی و جاودانی معرفی کردند تا به اهداف کشورگشایی شان برسند. همچنان ادعا کرده که گویا علمای اسلام اعم از متکلّمان، فقها، مفسّران و محدّثان در پهلوی خلفا و حاکمان خاموش ننشستند بلکه به تأویل نصوص پرداختهاند و آیین اسلام را جهانی معرفی داشتهاند. نویسندۀ آن مطلب به گونۀ مستقیم و غیرمستقیم، همه مسلمانان، اعم از خلفای راشدین، سایر صحابه، تابعین و اتباع تابعین و نیز علمای امت اسلامی در تمام عرصههای دانش را به خلافکاری در برابر قرآن و سنت نبوی متهم داشته است. او ادعا داشته که گویا الله متعال، دین اسلام، قرآن کریم و پیامبر اسلام را مخصوص و محدود به مکه و اطراف آن فرستاده است و پیامبر اسلام نیز چنین عمل کرده و جز مکه و اطراف آن را دعوت نکرده است. اما این امت اسلامی بودند که از اولین دورۀ خلفای راشدین بعد از پیامبر صلی الله علیه وسلم، تا آخرین دوره یعنی هماکنون، خیانت ورزیدهاند و برخلاف دستور قرآن و سنت نبوی، اسلام را جهان شمول معرفی داشتهاند.